coaching als hulpmiddel

Allemaal worden we beïnvloed door onze omgeving, persoonlijke omstandigheden, het werk dat we doen, vrienden, familie, enzovoort. Soms is er op een van die gebieden zodanig iets aan de hand dat het impact heeft op alles wat je doet. Bijvoorbeeld als het op je werk al lang te druk is of als je grote verantwoordelijkheden draagt en krappe deadlines hebt.

Je grenzen voelen en ze op een goede manier aangeven kan enorm lastig zijn, je omgeving is immers gewent aan wat je doet. Ook de uitdaging om genoeg tijd voor thuis te hebben is soms een lastige. En, sta je zelf ook wel eens boven aan het prioriteitenlijstje?

Ik heb gemerkt dat veel mensen vinden dat ze dit ‘gewoon moeten kunnen’ maar het is écht iets dat je moet leren. Het gaat zelden vanzelf. Mag het tijd en aandacht kosten, om negatieve effecten te voorkomen? Effecten die we soms liever nog even niet onder komen. Maar ik doe dit werk, omdat ik geloof dat het kan en helpt en oók voor je is prettig. Het zal gaan op je eigen unieke manier. Dat maakt het uiteindelijk zelfs leuk..

Als je even stil staat hoor je jezelf misschien soms denken: “éigenlijk zou ik…” of “éigenlijk wil ik…” vul maar in. Wat zou je eigenlijk anders willen, of is er een last waar je eigenlijk iets mee zou moeten? Weet je niet hoe of kan je de moed niet opbrengen? Een situatie kan ook je “nieuwe normaal” geworden zijn waardoor je signalen niet meer zo herkent. Je kunt ze zelfs onbewust ontkennen of negeren. Het kan zijn dat je ongemerkt “meekookt” in de omstandigheden, zoals de bekende ‘kikker in de kookpot’. Als jij dat idee ergens van binnen voelt, als je geweten knaagt of je lichaam je dingen vertelt waar je geen woorden voor hebt. Dan kan coaching erg helpend zijn.

Als je steeds in gesprek bent met jezelf. Je hebt dan, wat ik noem: ‘een conflict in je ziel.’ Dat wat je denkt, voelt en wilt is steeds met elkaar in discussie. Je denkt dan in cirkeltjes en loopt tegen muren op in je eigen gedachten of gevoel en komt daardoor niet tot heldere standpunten of keuzes.

Wij mensen hebben een uniek, belangrijk en mooi orgaan, namelijk ons hart. Het onderscheidt ons van al het andere in de natuur. Wij kunnen liefhebben en bewust kiezen om onze eigenschappen ergens voor in te zetten. We worden er blij van als we vanuit ons hart leven. Je herkent die momenten als momenten waar je onbevangen bent. Je doet de dingen spontaan omdat het bij je past. Het is dan niet zozeer een prestatie, maar meer een logisch gevolg van iets waar je zelf blij van wordt en door gedreven wordt. Leven vanuit je hart geeft een prettig gevoel van voldoening.

Een conflict in je ziel gaat eigenlijk om het verlangen in je hart. Je kunt zo vol zijn van allerlei gedachten over wat je doet, wat je moet behouden of over wat anderen vinden dat dat bepalend is voor hoe jij doet en je voelt. Je kunt ook zo vol van allerlei gevoelens zijn, dat die je gedrag en gedachten bepalen. In allebei de gevallen kom je niet toe aan je eigen hart verlangens en de keuzes die daarbij horen. Van praten met jezelf over het wel of niet durven of mogen volgen van je hart is erg vermoeiend.